Doping in de sport: uitdagingen voor de analytisch chemicus
door prof. dr. Peter Van Eenoo

Het gebruik van prestatiebevorderende middelen in de sport is zo oud als de mensheid zelf. De strijd tegen het gebruik ervan gaat ook terug tot de Oudheid. De opsporing via chemische analyse boeit de chemicus nu reeds meer dan een eeuw en biedt nog steeds analytische uitdagingen. Sinds het begin van de Belgische anti-dopingwetgeving en het verbod door het Internationaal Olympisch Comité in respectievelijk 1965 en 1967, is de lijst aan verboden middelen substantieel gegroeid. Nieuwe klassen van geneesmiddelen bieden steeds nieuwere uitdagingen aan.

Hoewel de klassieke methodes gebaseerd op chromatografie en massaspectrometrie nog steeds de kern vormen van een anti-doping laboratorium wordt de waaier aan analytische technieken steeds uitgebreider. Naast gaschromatografie, vloeistofchromatografie en massaspectrometrie deden recent o.a. gelelectroforese (EPO), immunoblotting, flow cytometrie (bloedtransfusies) en isotoop ratio massa spectrometrie (testosteron) hun intrede in het lab.

De introductie van designerdopeermiddelen zoals THG (o.a. voor Marion Jones), specifiek ontwikkeld om detectie in laboratoria te omzeilen, dwingt de laboratoria ook om over te schakelen op nieuwe detectie strategieën voor hun "klassieke" methodes.

De presentatie zal een overzicht geven van de te detecteren groepen en de gebruikte technieken en zal hierbij ingaan op de nieuwste trends en evoluties op analytisch vlak. Bovendien zal er een overzicht gegeven worden van mogelijkerwijze nieuwe dopeermiddelen die nog in de pijplijn zitten. Meer dan ooit anticiperen de laboratoria wereldwijd immers op de introductie van nieuwe geneesmiddelen op de markt door reeds tijdens de klinische fase van deze producten detectiemethodes te bedenken en groeit het gevoel dat de boswachter de stroper inhaalt ? schijn of realiteit?